دلم یک شهر می‌خواهد که همه‌چیزش را خودم ساخته باشم. آدم‌هایش را خودم چیده باشم. ساختمان‌ها. خیابان‌ها. مغازه‌ها. فرهنگ مردمش. زبانش. همه چیزش را خودم آفریده باشم.
شهری که به هیچ جای دیگری راه ندارد. فقط یک شهر است. با یک آسمان. بدون جاده‌ای که آن را به جایی برساند، تا دیگری راهی به شهر من نیابد.
ساده بگویم. شاید خودم را هم در این شهر راه ندهم.
ساده بگویم. شاید خودم را هم در این شهر راه ندهم.
No comments:
Post a Comment